Een korenmolen, zoals De Windhond, is een mooie plek voor een kinderuitje. Vroeger was een molen een bijna onmisbaar onderdeel van de voedselvoorziening van een dorp waardoor de korenmolenaar in de dorpsgemeenschap een belangrijke positie innam. Voor 1813 was de molenaar meestal pachter van een korenmolen en was de lokale adel, een gasthuis of het stadsbestuur eigenaar van de molen. Na 1813 werden de meeste molenaars eigenaar van de molen die ze bemaalden.
De Windhond hoort nu bij een Stichting die de molen beheert.

De Windhond is gebouwd in 1737 en herbouwd in 2008. De molen is 14,5 meter hoog.

Vroeger hadden de mensen geen telefoon, radio of televisie. In die tijd konden molenaars snel een bericht doorgeven. Dat deden ze met de wieken van een molen. De molenaars zetten de wieken op een speciale manier neer. Daarover waren afspraken gemaakt, die iedereen kende. Elke gebeurtenis had een eigen stand van de wieken. Anno 2013 hoeft de molen niet meer voor "molentaal" gebruikt te worden. Maar de molenaars van De Windhond vinden de molentaal een mooie traditie, dus gebruiken ze die taal nog steeds.