Mijn vriendin Eline aan de telefoon. Overstuur. Haar dochter N. ging na tijden weer een keer met papa - een beetje uit beeld - op stap. Natuurlijk verheugde zij zich enorm. Op de planning: de speeltuin, de kinderboerderij en de pannenkoekenboot. Maar nu: gips en tranen.

Had ze geweten dat N. ‘s middags zonder fietszitje achterop een fiets zou zitten, dan had Eline haar dochter niet zo vrolijk uitgezwaaid. Vader was vergeten dat hij een sollicitatiegesprek had. Haast, geen auto tot zijn beschikking en geen oppas, dan maar de fiets moet hij gedacht hebben. Hij zette N. achterop de fiets en fietste flink door. ‘Wel je beentjes wijd houden hoor N.’ Te laat, een seconde  later: gegil en gehuil. De schade aan het voetje was aanzienlijk; een fikse wond en een gebroken enkel. Doei sollicitatiegesprek, hallo ziekenhuis.

Kortom: Dit ongeluk zorgde ervoor dat de vader van N. en Eline een stevig gesprek hadden over de veiligheid van hun dochter. N. moest uiteindelijk vier weken in het gips en het duurde daarna nog een paar weken voordat ze weer goed kon lopen.
Een ding was duidelijk: dochterlief ging nooit meer achterop de fiets zonder goede spaakbescherming. 

Sinds het ongeluk kijk ik bewust naar fietsen met achterzitjes of de spaken goed zijn afgeschermd. Het is een soort automatisme als ik door Amsterdam fiets. De pijn en het verdriet van de dochter van mijn vriendin Eline had namelijk simpel voorkomen kunnen worden. Bij nieuwe zitjes is de spaakafscherming goed geregeld, met een hard plastic plaat voor de spaken. Maar bij krijgertjes en tweedehandsjes niet. Een voetje verdwijnt dan zo tussen de spaken. Tweedehands of een oud zitje kan natuurlijk best: de fietsenmaker verkoopt voor iets meer dan een tientje goede spaakafscherming. Een stevige fietstas onder het zitje is trouwens ook prima!

Zitten jouw kinderen Veilig Achterop? Check het hier -->>


Kelly Elfrink, Communicatiemedewerker gemeente Amsterdam