Past pleegzorg bij jou?

Ieder kind heeft een veilig thuis nodig om zich optimaal te ontwikkelen. Soms lukt het ouders niet om hun kind te geven wat het nodig heeft. Youké zoekt dan een geschikt pleeggezin voor het kind. Pleegzorg is in principe tijdelijk, maar kan ook voor een langere periode zijn. Wist je dat er ook weekend-pleegzorg is? Het kan best lastig zijn om te beslissen of pleegzorg bij je (gezin) past. Deze twee gezinnen gingen je voor. Ze nemen je mee in hun ervaringen.

Overweeg je om pleegouder te worden? Vraag hier het informatiepakket aan.

Peter, pleegvader Youké

Een collega vroeg me laatst of ik haar iets wilde vertellen over pleegzorg. Ze wilde weten of het iets voor haar was. Uiteraard wilde ik dat doen, maar wat moest ik haar vertellen? Je hebt een kind in huis, tsja, een kind dat in een ander gezin geboren is en dat een andere start in het leven maakte dan je eigen kind. Wat ik vaak hoor is dat het hebben van een pleegkind vast veel voeten in de aarde heeft. “Ik zou het wel willen hoor, maar het lijkt me zo’n gedoe.” Dat is dan de reden om zich verder niet meer te verdiepen in pleegzorg.

Weer opnieuw beginnen
Ons pleegkind was bijna twee toen hij bij ons kwam wonen. Toen de pleegouders van het tijdelijke pleeggezin hem een knuffel en een kus gaven en wegreden, moest hij ontzettend hard huilen. En ik van binnen ook. Weer een andere plek. Een andere kamer, andere mensen om je heen. Wat hij bij zich had paste makkelijk in twee weekendtassen; een doos met foto’s, wat speelgoed, kleren en een CD met zijn favoriete liedjes. Een handvol dingen die vertrouwd voelden in een nieuwe vreemde wereld.

In het begin kwam de pleegzorgmedewerker regelmatig even langs om ons te helpen en dingen uit te leggen. Bijvoorbeeld hoe we onze aandacht kunnen verdelen tussen ons eigen kind – twee jaar ouder – en ons pleegkind. Waar we hem het meest mee kunnen helpen en waarmee juist niet. Veel structuur bieden was het advies. Mijn moeder begreep dat wel; rust, reinheid en regelmaat. Niks nieuws onder de zon.

Van die weekendtassen is nog maar weinig over. De foto’s, het CD-tje en de slaapzak waar hij als baby in geslapen heeft, zijn er nog steeds. Toen de slaapzak te klein werd om in te slapen, werd het een soort cape. En nu is het zijn knuffel. “Als ik ooit begraven wordt, dan moet ie mee in de kist”, zei hij een keer. Zijn band met vroeger, zijn oorsprong, blijft hiermee heel tastbaar. Is dat gedoe? Ik vind van niet.

Rijk gevoel
Ik voel me heel rijk dat ik een steentje bij mag dragen aan de opbouw van een normaal leven, in een normaal gezin. Dat ik mag zien hoe hij zich ontplooit van een voorzichtig en verlegen ventje naar een levendig jongetje dat midden in het leven staat. Dat ik mee mag maken hoe het contact met zijn eigen ouders zich ontwikkelt, dat afstand de liefde tussen ouder en kind niet in de weg staat.

Iedere verandering in het leven heeft gevolgen voor wat je kende en wat vertrouwd was. Maar het meeste “gedoe” heeft ons pleegkind zelf meegemaakt. Hij moest alles achterlaten en met alleen de twee weekendtassen opnieuw beginnen. Ik geef het je te doen. Daarbij vallen de veranderingen in ons gezin volledig in het niet. Niks gedoe!

Nieuwsgierig? Er worden regelmatig informatie avonden georganiseerd. Hiervoor kan je je vrijblijvend aanmelden. 

Ervaringsverhaal familie Koc-Bagci

De familie Koc-Bagci woont in Hilversum met hun biologische dochter van 23. Sinds een jaar of vijf zijn Aliye en Mustafa crisis-pleegouders voor kinderen die per direct een tijdelijke woonplek nodig hebben. Het balletje ging rollen toen Aliye een oproep in de krant las: ‘Moslim pleegouders gezocht’. “Je kunt mekkeren over dat er geen geschikte opvang is voor kinderen in nood, maar dan moet je er ook wat aan doen,” vond ze. Het gezin voegde de daad bij het woord.

Oproepje
“In het krantenartikel riep Youké destijds specifiek moslimgezinnen op om pleegzorg te overwegen en dat was voor mij de trigger om te reageren,” zegt Aliye. “Maar als ik nu terugkijk, herinner ik me maar één pleegkind met een islamitische achtergrond. Alle anderen hadden een andere of geen geloofsovertuiging. De verschillen leveren vaak leuke situaties op. Het brengt gesprekken op gang en breekt het ijs. We leggen bijvoorbeeld uit dat wij bidden en het kind deelt zijn of haar eigen gebruiken. 

Met z'n allen
Voor Aliye en Mustafa maakt het dus niet uit welke achtergrond een kind heeft waar ze voor gebeld worden: “Een kind in nood heeft hulp nodig, punt uit.” Het laat zien hoe toegewijd dit gezin is in hun rol als pleeggezin. “We doen dit met z’n allen en iedereen heeft zijn eigen rol. Onze zoon is net het huis uit. Hij kan heel goed met kinderen communiceren. Mijn dochter is het zorgzame type die graag samen dingen onderneemt. Mijn man is de zachte vader waar kinderen kunnen uithuilen of een knuffel kunnen halen. En zelf ben ik van de regels en de structuur.”

Geen overhaaste beslissingen
In principe is crisisopvang voor maximaal drie maanden, maar soms duurt het langer voordat er een permanente plek is gevonden. “Het is belangrijk dat een kind tot rust kan komen. Als het langer duurt voordat er een goede plek voor langere tijd gevonden is, doen we daar niet moeilijk over. Ik heb liever dat er goed onderzocht wordt waar het kind terecht kan voor een langere periode dan dat er overhaaste beslissingen gemaakt worden die ten koste gaan van het kind.

Contact met Youké
Als pleegouders hebben Aliye en Mustafa te maken met verschillende partijen. De biologische ouders, de gemeente, docenten op school en jeugdzorgwerkers. “Bij Youké kunnen we altijd terecht met vragen of om even te overleggen. Direct na een plaatsing hebben we vaak veel telefonisch contact: even bellen om te bespreken hoe de eerste nacht is gegaan, of er bijzonderheden zijn, en wat er eventueel nog nodig is. Daarna wordt het contact minder intensief maar als er iets is, kunnen we altijd aankloppen.”



Koekje vragen
Dankzij de kinderen die Aliye en haar man hebben opgevangen, is het echtpaar intussen heel ervaren. “We weten inmiddels dat alle kinderen tijd nodig hebben om uit hun schulp te kruipen. Veel van hen eten, drinken of praten in het begin niet. Als je het loslaat en probeert te ontspannen, komt vanzelf het moment dat een kind zelf om een koekje vraagt. Dat is een goed teken; het kind begint zich thuis te voelen.”

“Onze omgeving reageert altijd heel positief op wat we doen,” vertelt Aliye. “Ze vinden het knap van ons, hebben er respect voor. Toch doen maar weinig mensen dit. Dat begrijp ik ook wel: het is een hele stap om een kind die je niet kent in je leven toe te laten en deel uit te laten maken van je gezin. Het is zwaar en heftig. Maar het is ook heel duidelijk welk verschil je maakt. Pleegouder zijn verrijkt je leven. Ik hoop dat ‘onze’ pleegkinderen later aan ons terugdenken als de veilige plek in een turbulente periode. Daar doen we het voor.”

Overweeg je om pleegouder te worden? Vraag hier het informatiepakket aan.

Over Youké pleegzorg

Youké biedt pleegouders persoonlijke begeleiding, uitgebreide training en deskundige ondersteuning. Zij luisteren naar wensen van pleegouders; de culturele achtergrond of leeftijd van een kind dat bij jullie gezin past en je kunt bijvoorbeeld starten met weekendpleegzorg. Ze bekijken zorgvuldig of er een match is tussen de behoeften van een pleegkind en pleegouders.

Ben je geinteresseerd in pleegouderschap of wil je meer weten? Klik dan op de roze websitebutton.